Kar mehtabı, Vauk Dağı vav çekende ve Sarıkamış’ta kar…

Cazim Gürbüz

30.01.2019 - 09:40 Yayınlanma

31.07.2024 - 09:19 Güncelleme

İki şiirim ve bu iki şiirin iki öyküsü… İlki “Kar Mehtabı” adını taşıyor… Yıl 1976 aylardan Aralık, Ağrı’da yedeksubayım. Bir cuma günü akşam üstü binmişim otobüse Erzurum’a gidiyorum. O zaman Ağrı-Erzurum yolu Tahir Dağı’ndan geçiyor. Tahir Geçidi var orada ya, o geçit her zaman geçit vermiyor, hele de kış günlerinde. Neyse ki o gece tipi yok, mehtap var. Yol ıssız… Pencereden bakıyorum ve gördüklerimi, duyumsadıklarımı şiire döküyorum:

Ayaz gecelerin beyaz gecelerinde

Abartarak yansıtır kar aklığı ay ışığını

Anılarım yıldız yıldız

Böyle gecelerde üşüşürler başıma

Kar ıssızlığı tekdüze hüzün

Yalnızlık bakar camından otobüsün

Görüp göreceği

Uğur sayılan gececi bir tilki

İçine döner bu yineleklikten bıkkın

Bağrına basar can yoldaşı bir şiiri

İkinci şiirin öyküsü Bayburt yakınlarından… Trabzon’dan Erzurum’a gidiyorum, Ramazan ayı ve kara kış… O zamanlar oruç da tutuyorum… Bayburt’a yaklaşıyoruz, iftar için mola verilecek orada… Verilecek ama iftar vakti, Vauk Dağında gelip çatıyor… Vauk Dağı’nda da bir tipi var ki sormayın gitsin.

Gerisini şiirle diyelim:

Kar’a boran’a karşı vav çekiyor Vauk Dağı

Vuuuuv!

Soldan sağa kar yılkısı çarçabuk

Gözlerim buyuktu dışarı diremekten

Kaygının sesi ta içerimden

Buuuv!

Şimdi Vauk saatiyle iftar vaktiymiş

Otobüsten hızlı gelip yetişmiş

Bir poşet su verdi muavinimiz

Yanında el kadar tedbir pidesi

Torul’dan almışlar üç saat önce

Bu yol can yoldaşı Vauk Dağı’nın

Bir özlem halinde Bayburt’a uzar

Sınırsız sorumsuz sabır içimde

Tozar da tozar

Eskilerden uyaklı bir atasözüyle buluşuyoruz

“Kurban olam tipiye/Esti getirdi kapıya”

Esip getirdiği ne bunu düşünüyorum

Sıraya giriyor kaç enstantane

Far ışığında çekiliyor son sahne

Ve Sarıkamış… Bizim ailenin yazgısı… Dedem savaşmış o dağlarda 1914 kışında, yaralı dönmüş Bayburt’a. Babamın 1954 yılında ilk memuriyet yeri orası. Yıllar sonra yine oraya tayini çıktı. Emekli olunca da yine oraya yerleşti, çünkü; ben orada tanımıştım eşimi, orada nişanlanıp, orada evlenmiştim ve hiç hesapta yokken 12 Eylül zulmünde kurtulmak uğruna orada muhasebe bürosu açmak zorunda kalmıştım. Ve 13 yıl sürdürdüm o işi. Çocuklarımın birisi de orada doğdu.

Sarıkamış’ta kar bir başkadır. Onu görenler, yaşayanlar bilirler. O kar’a dair de şiirler yazmışımdır. Onlarla bitireyim:

SARIKAMIŞ'TA KAR...

Sarıkamış'ta kar

İlkin çamlara konar.

Gelin eder dağları

Sarıkamış'ta kar.

Sarıkamış'ta kar

Buz olur damlardan sarkar.

Uyar hınzır tipiye

Dört nala kalkar

Sarıkamış'ta kar.

Sarıkamış'ta kar

Puslu, beyaz bir derya

Yollara düşer atlı kızaklar.

Geçit vermez yolcuya dondurur boğar