En ileri demokrasiler de skandal siyasetinin standart pratiklerinden kaçılamaz. Skandallar ülkeden ülkeye farklılık gösterebilir. Skandal siyaseti ve siyasal yolsuzluk aynı şeyler değildir. Siyasetçilerin yetkilerini parti adına yarar sağlamak için yasadışı biçimde hizmet satması siyasal yolsuzluk, skandal siyaseti toplumun normları açısından uygunsuzlukları da içerir. Fransa, ABD’de siyasal skandallar birbirine yakın, Birleşik Krallık’ta; cinsellik, muhbirlik, finans yolsuzluk daha baskındır. Skandallar, siyasal rekabette tercih edilen enstrümandır.
Skandalların, siyasal hayatın içine nüfuz etmesinde; medyanın, siyasetin, medya siyasetinin kendine özgü özellikler göstermesi eğilimi birleşir.
Digital bir iletişim ortamında skandal siyaseti
Tüm büyük medya kuruluşlarının web siteleri bulunduğundan, haberler sadece televizyon ya da radyoyla sınırlı değildir. Web sayfasında enformasyon sürekli yenilenir, diğer siteler bunu alır yeniden biçimlendirir, tartışır.
İnternet iletişiminin skandal siyasetine sunduğu iki önemli katkıdan biri; kitlesel iletişimi kınama ve iddialara açar, böylece ana akım medyanın kapıcılık yetisi aşılır. Buna en bilinen örnek Başkan Clinton’ın Beyaz Saray stajyerlerinden Monica Lewinsky ile ilişkisi olduğu haberi patlak verince ana akım medya editörlerinin yaşadığı tedirginlikti. Siyasal liderler için artık mahremiyet yoktur, el kadar telefonla her şey her an kaydedilip, ifşa edilebilir. İkincisi de herhangi bir kaynağın açıkladığı haber internet üzerinden yayılma potansiyeline sahiptir.
Blog yazarı ve takipçi yorumları tartışmayı besler, blog savaşlarını tetikler. Blog yazarları çoğunlukla siyasal danışman olarak çalışır. Digital ağlarda dedikodu kısa sürede skandal iddialarını devasa boyutlara taşır. Siyasal sistemin skandallara açık hale gelmesinin küreselleşmenin ulus-devlet iktidarına getirdiği sınırlamalarla ideolojik bağlar silinir, dahası küresel suç örgütü devlet kurumlarına derinden nüfuz etmiş ve siyasal sistemin suç örgütleriyle bağlantılarının ortaya çıkması imkânı doğar.
Siyasal partilerin yasadışı finansmanı, yolsuzluk haline gelmiş, muhaliflerin hasar verici bilgileri kullanma ihtimali artmıştır. Tüm partiler buna bulaştığından karşılıklı tehditler, karşılıklı yıkımla olasılıklı bir siyasal dünya, yıkıcı malzeme piyasası yaratırlar. Bu da skandallara yarayacak yeterince malzeme biriktirir, eğer yeterince malzeme yoksa bu defa uyduruk skandallar boşluğu uğramışlık dokusu oluşturur.
Kaynak: “İletişim Gücü”, Manuel Castells.
