Bir çay içmek vardı içimde, sohbet eşliğinde: çayları demli ama sohbeti daha koyu olan… Bir sohbet ki; Zeybek ağa da olsun bu ortamda… Kop anlatılsın, Zihni’den söz edilsin, Kal’amız konuya renk katsın, Erenli, Şehitosman, İmaret Tepeleri söz sıraları alsın; Hoca Ahmet Yesevi Hazretleri ile huşu bulsun ortam; Ulu Cami namaz vakitleri için işgal edilsin…
Bir sual vardı içimde: (ki sorulası; elzemdi. Soracaktı Hacı Babam) bu zulme 74 yıl katlandınız ve o ne büyük imandır ki, o zulüm altında 74 yıl nasıl muhafaza edildiniz? Türk ve İslam kıvılcımını söndüremeyen Demirperde zindanında yıkılan camilerimiz, susturulmak istenen ezan sesleri ile ruhsuzlaştırılmış bir millet görünümünde iken, hürriyet kıvılcımı ile aniden can buldunuz?
Bu sualin cevabı, şu an içimde büyük sızı uyandıran bir talep ile canlandı gözümde:
Bayburt İmam-Hatip Lisesi Müdürlüğü ziyaret ediliyor. Türkistan heyeti incelemelerde bulunuyor. Sayın Bahtiyar okul Müdürlüğünden Din dersi Öğretmeni talebinde bulunuyor…
Türk ve İslam kıvılcımı düşe görsün o asil yüreğe ve tarih yaza görsün destanını, tekerrüründe…
Zilletle yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim diyen ecdat, bugün bir kez daha vurguladığı bu cümlenin bilincinde olabilmenin mutlu günlerinin arefesini yaşıyor.
Ne Mutlu Türküm Diyene!
1992 / Bayburt Postası