Kar mehtabı, Vauk Dağı vav çekende ve Sarıkamış’ta kar…

İki şiirim ve bu iki şiirin iki öyküsü… İlki “Kar Mehtabı” adını taşıyor… Yıl 1976 aylardan Aralık, Ağrı’da yedeksubayım. Bir cuma günü akşam üstü binmişim otobüse Erzurum’a gidiyorum. O zaman Ağrı-Erzurum yolu Tahir Dağı’ndan geçiyor. Tahir Geçidi var orada ya, o geçit her zaman geçit vermiyor, hele de kış günlerinde. Neyse ki o gece tipi yok, mehtap var. Yol ıssız… Pencereden bakıyorum ve gördüklerimi, duyumsadıklarımı şiire döküyorum:

Ayaz gecelerin beyaz gecelerinde

Bağrına basar can yoldaşı bir şiiri

İkinci şiirin öyküsü Bayburt yakınlarından… Trabzon’dan Erzurum’a gidiyorum, Ramazan ayı ve kara kış… O zamanlar oruç da tutuyorum… Bayburt’a yaklaşıyoruz, iftar için mola verilecek orada… Verilecek ama iftar vakti, Vauk Dağında gelip çatıyor… Vauk Dağı’nda da bir tipi var ki sormayın gitsin. 

Gerisini şiirle diyelim:

Kar’a boran’a karşı vav çekiyor Vauk Dağı

Far ışığında çekiliyor son sahne

Ve Sarıkamış… Bizim ailenin yazgısı… Dedem savaşmış o dağlarda 1914 kışında, yaralı dönmüş Bayburt’a. Babamın 1954 yılında ilk memuriyet yeri orası. Yıllar sonra yine oraya tayini çıktı. Emekli olunca da yine oraya yerleşti, çünkü; ben orada tanımıştım eşimi, orada nişanlanıp, orada evlenmiştim ve hiç hesapta yokken 12 Eylül zulmünde kurtulmak uğruna orada muhasebe bürosu açmak zorunda kalmıştım. Ve 13 yıl sürdürdüm o işi. Çocuklarımın birisi de orada doğdu.

Sarıkamış’ta kar bir başkadır. Onu görenler, yaşayanlar bilirler. O kar’a dair de şiirler yazmışımdır. Onlarla bitireyim:

SARIKAMIŞ'TA KAR...

Sarıkamış'ta kar 

Kar... Kar... Kar...

AK MAHŞERİN KRİSTALLERİ

Gökyüzünde ak mahşer

Ak kefen oluyorlar kara toprağa

80 BİN CAN ÜSTÜNE OYNANAN BÜYÜK KUMAR

Dedemden dinlerdim