Coşkun tabiatının azgın sular içinde türlü türlü diyarlardan sürükleyip getirdiği zenginlikler, nicedir oltalara vurmuyor… Vurmuyor çünkü nicedir oltalar kurulmuyor artık…
Belki de hiç bu kadar yalnız kalmamıştı tarihi boyunca...
Kıyıları hiç bu kadar sessiz olmamıştı belki de… Kim bilir? İki yakasına üşüşmüş kadim dostları bile, hiç bu kadar sahipsiz bırakmamıştı!
Çok değil bundan birkaç on yıl öncesine kadar sabahtan akşama sabır testine oturanların, ardından geceden sabaha “ne çıkarsa bahtına” diyenlerin öbek öbek doluştuğu nehrin kıyılarında, şimdilerde gündüz birkaç gölge, akşam birkaç keyifçiden başkası görülmüyor… Oysaki, hepsi Çoruh kenarlarında bekleşen birer doğa bekçisiydi… Ve en önemlisi Çoruh’taki yaşamın devam ettiğinin birer ispatıydı...
Bayburt Postası / Kasım 2013
